วัดป่าหนองยาว ต.โพนงาม อ.เดชอุดม จ.อุลราชธานี

ศาลาการเปรียญหลังใหม่ วัดป่าหนองยาว ต.โพนงาม อ.เดชอุดม จ.อุบลฯลฯ 

พุทธศาสนิกชนร่วมกันทำบุญตักบาตรถวายภัตตาหารเช้าแด่พระสงฆ์  ทั้งนี้ก็เพื่อเป็นการร่วมกันรักษาประเพณีอันดีงาม สืบทอดและทำนุบำรุงพระพุทธศาสนา พร้อมถือโอกาสในวันพระเชิญชวนทุกภาคส่วน ทำบุญเลี้ยงพระเนื่องในวันธรรมสวนะ ร่วมกับพุทธศาสนิกชน ที่วัดใกล้บ้าน หรือตามคุ้มวัดต่าง ๆ ที่ได้หมุนเวียนเป็นประจำทุกสัปดาห์

หลวงปู่พุทธา นามเดิมว่า พุธ นามสกุล ภักดี เกิดวันเสาร์ที่ 15 พฤษภาคม พ.ศ.2486 ตรงกับวันขึ้น 15 ค่ำ เดือน 6 ปีมะเเม ที่บ้านอีเก้ง ต.พนา อ.พนา จ.อุบลราชธานี   บรรชา วันที่ 11 ตุลาคม พ.ศ.2505 อุปสมบท วันที่ 22 มีนาคม พ.ศ.2506 ปัจจุบัน อายุ 72 พรรษา 52

ประวัติหลวงพ่อสาย หลวงปู่พุทธา วัดป่าหนองยาว

คลิ๊ก

คนไทยที่เรียกตนเองว่าเป็นชาวพุทธในปัจจุบันมีจำนวนมากมายเหลือเกิน ที่ยังไม่รู้ว่าแก่นแท้ของความเป็นพุทธศาสนิกชนคืออะไร

  เนื้อความสั้นๆต่อไปนี้เป็น ธรรมะที่เชื่อว่าเป็นสุดยอดแก่นแท้ของคำสอนแห่งองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธ เจ้า ที่น่าจะเป็นส่วนหนึ่งของพู้ที่ได้ขึ้นชื่อว่าพุทธสานิกชน ควรมีอยู่

พระพุทธองค์สอนให้เราปลดเปลื้องจากกิเลสตัณหาทั้งปวง ซึ่งเราเคยชินที่จะถูกกระตุ้นโดยง่าย จากสัมผัสที่เข้ากระทบ การที่จะฝึกสติให้สามารถใช้ปัญญา แยกจิตของเราออกจากอิทธิพลของสิ่งกระทบนั้น ต้องผ่านการอบรมตนมาพอสมควร เพราะด้วยความเคยชินเป็นอนันตชาติ มักจะฉุดรั้งให้เราโลดแล่นไปกับอารมณ์อย่างเคย

....ดวงจิตของเรานั้นเสพอารมณ์มาโดยตลอด จึงไขว่ขว้าหาอารมณ์ต่างๆมาเสพด้วยเข้าใจว่าเป็นความปกติ ความสุขที่เกิด ก็มาจากความเข้าใจผิดนี้ จึงไม่ใช่ความสุขที่แท้จริง เมื่อใดที่เรามีปัญญามองเห็นการทำร้ายตัวเองที่กระทำมาเป็นอนันตชาติ เราจึงเริ่มที่จะพบความเป็น ปรมํ สุขํ อย่างแท้จริง

.....จึงเห็นได้ว่าตนนั้นเป็นที่พึ่งแห่งตนได้เท่านั้น การคิดหวังพึ่งผู้อื่น ยึดถือผู้นั้นผู้นี้ว่าเป็นต้นเหตุแห่งสุขหรือทุกข์ของตน ก็ล้วนเป็นส่วนหนึ่งของกระบวนการทำร้ายตนเองทั้งสิ้น พระพุทธองค์จึงสอนให้ผู้ที่มีความมุ่งมั่นจะพ้นทุกข์จัดให้ตนเอง มีกายวิเวก เพื่อส่งผลให้จิตวิเวก อันเป็นปัจจัยแห่งสติ และปัญญา

.....กายวิเวก คือการเปิดตนเองให้สัมผัสกับ สิ่งกระตุ้นจากสภาพแวดล้อมให้น้อยที่สุด เช่น การพูดคุย อาหาร เรื่องนุ่งห่ม หรือ ที่พักอาศัยก็ให้ลดลงเหลือเฉพาะเท่าที่จำเป็นจริงๆ

....จิตวิเวก คือ อารมณ์ลดน้อยลง ส่วนหนึ่งจากการลดสิ่งเร้า เพราะกายวิเวก ก็จะเป็นผลให้ ฝึกฝน สมาธิ และสติ ได้เป็นผลมากขึ้น สตินี่เองก็จะช่วยกล่อมเกลาปัญญาให้ เห็น เข้าใจ ความเป็นจริงต่างๆได้ชัดเจน และในที่สุดก็จะสามารถเท่าทัน อารมณ์และสิ่งเร้าต่างๆ จนไม่มีอิทธิพลให้เกิดความทุกข์ได้อีกต่อไป ซึ่งก็คือการดับสิ้นอย่างไม่มีเชื้อ หรือพระนิพพานนั้นเอง .... บางส่วนของผู้ที่เรียกตัวเองว่า.พุทธศาสนิกชน ควรสังวรเถิด

 วัดป่าหนองยาว ต.โพนงาม อ.เดชอุดม จ.อุบลราชธานี 

เว็บไซต์นี้คณะศิษยานุศิษย์ได้จัดทำขึ้นเพื่อเผยแพร่พระธรรมคำสั่งสอนครูบาอาจารย์และเพื่อเป็นการดำรงณ์ไว้ซึ่งพระพุทธศาสนา

หลวงปู่สาย เป็นสหธรรมิก หลวงพ่อชา วัดหนองป่าพง

พระเครื่องหลวงปู่พุทธา พุทธจิตโต

เหรียญบารมีธรรมรุ่นแรกหลวงปู่สาย หลวงปู่พุทธา

รูปเหมือนรุ่นแรกหลวงปู่พุทธา

ขออนุญาตถ่ายภาพกับหลวงปู่ครับ

หลวงปู่พุทธา พุทธจิตโต

สิ่งที่ดีที่สุดที่มนุษย์ ควรรู้ ควรเห็น

ในวักกลิกสูตร พระพุทธองค์ทรงตรัสกับพระวักกลิกว่า ผู้ใดเห็นธรรม ผู้นั้นเห็นเรา ผู้ใดเห็นเราผู้นั้นเห็นธรรม ผู้ใดเห็นธรรมในเรา เห็นเราในธรรมที่กล่าวนี้ คือเห็นความเป็นจริงของสิ่งมีชีวิต ที่เรียกว่า รูปธรรม นามธรรม สิ่งอาศัยการเกิด รูปธรรมที่เป็น ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ กระทบ สี เสียง กลิ่น รส  โผฏฐัพพะ  เย็น ร้อน อ่อน แข็ง ธรรมมารมณ์ความคิดต่างๆที่เป็นอยู่ภายในใจ มันมีสายทางสายธรรมอยู่สองสาย ขณะจิตใด มีสติ สัมปชัญญะ มีความเพียร นำความพอใจ และไม่พอใจออกไปไม่ติดข้องกับปรากฏการณ์นั้นๆ ความสิ้นทุกข์ก็จะปรากฏชัดแก่เราได้ พระพุทธองค์ทรงตรัสกับพระพาหิยะทารุจาริยะว่าดูก่อนพาหิยะขณะใดเธอได้เห็นก็สักแต่ว่าเห็นเท่านั้น

(อย่าเลยจากเห็นเป็นปรุงแต่ง) ได้ยิน ได้ฟังได้รับทราบ รู้สึกอารมณ์ด้วยใจ ในอารมณ์ใดๆก็ตาม สติเตสังนิวารณัง สติเป็นธรรมที่กั้นกระแสต่างๆได้ (สตินฺทริโย) ความเป็นใหญ่ในการช่วยจิตามิให้หวั่นไหว ไปตามความเคยชินของการปรุงแต่งได้ สัมปชัญญะปัญญา (ปุญญยินทรีย์) ภาวะรู้เท่าทันเหตุการณ์ ที่จะปรุงแต่งไหลไปตามอารมณ์คุ้นเคยก็จะหยุดด้วย

อาตาปิ ความเพียรเผากิเลส พลังแห่ง ( สฺมาธินฺทรี) ก็จะเป็นเขื่อนกั้นด้วยความหนักแน่นไม่โยกคลอน นี่คือทางดำเนินที่ถูกทางสายกลางเป็นสัมมาปฏิปทาแท้

วิริเยนะทุกขมัจเจติ คนจะล่วงทุกข์ได้ด้วยความเพียร พระพุทธองค์เป็นเพียงผู้ชี้ธรรมบอกทางให้ ผู้ปรารถนาจะพ้นทุกข์ในวัฏฏะ จงพากเพียรเถิด...สาธุ